رفتن،چه واژه غم انگیزی،رفتن به سفری طولانی که برگشتی نداره.سفری که همه آدمها یه روزی میرن،یکی خیلی زود میره ویکی دیر،ای کاش رفتن نبود،رفتنی که غم رو به وجودمون می یاره،رفتنی که برای همه سخته  ولی کاری نمیشه کرد این خواست خداست.

همه ما مخلوق خداوندیم یه روز به این  دنیا میایم ووقتی عمر ما به پایان برسه وقت رفتن ما به یه سفر طولانی میشه که برگشتی نداره.کاش دنیا رفتن نداشت فقط بودن بود و بس........

ولی نمیشه اینطوری گفت خداوند همه جا  حضور داره چه موقع آمدن به این دنیا ،چه موقع ترک ورفتن از این دنیا ،پس بیاین همه با هم از عمرمون  به خوبی استفاده کنیم و از لحظه لحظه هاش لذت ببریم.کسی نمیدونه کی وقت رفتنش میرسه فقط یکی میدونه  که اونم خدای مهربونه

نوشته شده در چهار شنبه 17 فروردين 1390برچسب:,ساعت 22:21 توسط vesal|