ای پروردگار من!که چشم امید امیدواران همواره به درگاه تو دوخته باشد و هرگز نومید و محروم بازنگردد.

ای پروردگار من!در این محراب که اکنون ایستاده ام موجودی ایستاده است که در چنگ گناهان خویش

گرفتار است،معصیت ها اسیرش کرده اند و لغزش ها به سوی پرتگاه سقوطش داده اند،از آنچه باید  به

جای آورد تقصیر کرده و در وظایف و تکالیف خویش تفریط آورده و شقاوت را به سعادت برگزیده است.

در این هنگام سر به سوی تو برداشته و آرزومندانه به درگاه تو دویده.چشمی از شرم فروخته و قلبی از

امید و آرزو مالامال به پیشگاه تو آورده تا شکستگی های خویش را جبران کند و ویرانی ها ی گذشته را

آباد سازد با همه تباهی و سیاهی،با همه ملاهی و مناهی باز هم طمع به لطف عمیم تو بسته ودست

به سوی تو پیش آورده.

                                                                                        فرازی از صحیفه سجادیه