مرغ تنهایم،سرم در زیر بال بی کسی

ای رهایی بخش من ای دست افسونکار عشق!

یکدم آگاهی مرا از پرده های راز ده

بی امیدم،در کنار دام تنگ من بیا

با نوای زندگی بخشت مرا آواز ده

آشنا کن پنچه های مهربان را با قفس

باز کن در را،مرا تا بی کران پرواز ده!

مرغکی بر خاک ره افتاده را ای دست عشق!

بر فراز ابرها،بال و پر شهباز ده.

تا بر انگیزم امیدی در دل افسردگان

بار دیگر نغمه ام را قدرت اعجاز ده

ای خدا!یا جان مرگ آلوده ام را باز گیر

یا امیدی را که با آن زنده بودم باز ده.

(بر گرفته از کتاب شعر مهدی سهیلی)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: