چند بار این سوال رو از خودم پرسیدم که چرا واسه کسی ارزشی ندارم؟فکر کنم داشته باشم وخبر ندارم یا شاید واقعا ندارم.نمیدونم چرا این فکرا واین سوال به ذهنم میاد  شاید واسه عشقیه که ناکام ماند.نه هر عشقی،عشقی که هر کسی یک بار تجربش میکنه.شایدم واسه اینه که تنهام وکسی رو ندارم که درد و دل کنم.ولی میدونم واسه یکی ارزش دارم.واسه کسی که به درد و دلهام گوش میده وهر وقت بهش نیاز پیدا کنم کنار خودم دارمش وبهش مهتاجم.اون خداست،خدایی که همه رو به یه اندازه دوست داره نه کسی رو بیشتر نه کسی رو کمتر،خدایی که همیشه ودر همه حال کنار ماست ودر سختترین شرایط ماها رو تنها نمیزاره و میتونیم بهش تکیه کنیم.به خودم قول دادم که دیگه عاشق نشم ولی قولمو شکستم و عاشقه یک نفر شدم واون خدای خوبه منه و خوشحالم که خودمو پیدا کردم.دیگه حسه تنهایی نمیکنم چون خدارو دارم.امیدوارم شماهام مثله من فکر کنید وخدا رو به معنای واقعیش دوست داشته باشین وحس نکنید که تنهایید همیشه یه نفر هست که مواظبتون باشه به شرطی که خودتون بخواین فقط همین……